Нахвърлях мисли тъжни във коша,
събирани с години, а дали са от мен?
Обикалям около тях с ножица остра,
коя скришом малка силно да бодна?
Виждам една протича отдолу,
мъртва е тя или иска отрова?
Посягам с ръка да я пипна отново.
Сива е, будна е, ще й намеря ли краят?
Болката плевел е, убива ме бавно,
мразя я до смърт, така ли е? Знам ли?
Краят на вените искам да видя,
до къде е гората и къде ще заспя.